Installatie van Ilse Van Roy (10 december tot 24 maart 2013).

Begeleidende tekst ‘Object Fin. 2012’ door Wayn Traub

OBJECT FIN. 2012

De laatste decennia zijn getekend door een nieuw bewustzijn, dat dankzij de globale economische en ecologische crisis, als een olifant in de vitrinekasten van onze kapitalistische maatschappij is ontwaakt. We zijn kwetsbaar, niet eeuwig jong, niet eeuwig mooi, nieuw eeuwig machtig. De natuur is kwetsbaar en als het evenwicht wordt verbroken, slaat dat onverbiddelijk terug op ons.

We ontwaken, niets is voor altijd. Is het leven dan toch een cyclus?  Elk individu beseft dat hij zich ergens in die cyclus bevindt, tussen dat begin van de geboorte en het einde dat zeker komt maar haar geheimen niet prijsgeeft. Op een dag is het ineens zover, onverwachts. Het werk van Ilse Van Roy beeldt die tussenfase uit, waarin we allen 'in Between' deze fases verkeren, altijd onzeker, op de rand van de afgrond, kwetsbaar voor altijd, voor eeuwig. De dunne glazen bol, niet in het midden van de sokkel, maar op de rand, klaar om te vallen, misschien nu, misschien morgen. Maar ook als een heldere foetus in een doorzichtige bel die net niet openbarst. Misschien moet het glas eindelijk breken om ons weer te bevrijden. En dan een foto van een oudere dame, in zwart wit, uit een lang verleden lijkt het wel. Of is dat net de toekomst dat op ons wacht? Waar zijn wij? Op een foto, in twee dimensies, als een herinnering ingekaderd aan de muur of eerder op de afgrond als een driedimensionale wezen in een breekbare illusie?

Alweer 'in Between' lijkt Ilse te zeggen.  Deze installatie wil de kijker uiteindelijk niet tonen waar hij of zij zich bevindt in deze onvoorspelbare cyclus. Het fluistert in stilte iets waar we af en toe wel bij moeten stilstaan: 'Memento Mori'...   remember dying.